Καρυστινά : Γειτόνισσες εν Χηρεία και μη !
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Δεν θάταν ακόμα 10 όταν χτύπαγε επίμονα το τηλέφωνο.
-"Η κυρα-Παναγούλα είμαι Χάρη μου μπάς και σε ξύπνησα ;
-"Όχι κυρα-Παναγούλα καφέ πίνω και κοιτάζω τις εφημερίδες στο internet ".
-Αχούουου τι κόντεψα να πάθω πρωϊνιάτικα η καψερή, τρομάρα που πήρα ακόμα τρέμω, παρα τρίχα να πάω πριν της ώρας μου, στο τσακ τη γλύτωσα απ΄του χάρου τα δόντια" !
-"Τι έπαθες κυρα-Παναγούλα;"
-"Να πήγα στη κρεβατοκάμαρα να κλείσω το πορτατίφ η κουζουλή πούχα ξεχάσει και τσείνο τσάφ-μπάμ πέταξε σπίθες στα χέρια μου και σβήσανε όλα τα φώτα! Άγιο είχα και γλύτωσα. Αχ βρε Χαράτση μου πετάξου παδά 2 λεπτά, χίλια καλά νάχεις, εσένα πιάνουνε τα χέρια σου, έλα σε παρακαλώ γιατί έχω επισκέψεις και είμαστε στα μαύρα σκοτάδια. Έλα να χαρείς.. να σου βάζω και καφέ, έλα έχω και κάτι φρέσκα αβγά να σε φιλέψω"..
-Πράγματι στο ημίφως της κουζίνας ήταν παρκαρισμένες με το φλυτζάνι του καφέ ανά χείρας η οικοδέσποινα κυρα-Παναγούλα η γνωστή και μη εξαιρετέα ετέρα άλλη γειτόνισσα η κυρα-Κατίνα (υποκοριστικό Κατινάρα) αμφότερες εν χηρεία, αλλά και μια άλλη υπέρβαρη το δέμας ημιάγνωστη εις εμέ γνωρίσουσα αυτήν μόνον κατ΄όψιν και ως αργότερα αντελήφθην έχουσα εισέτι σύζυγον εν ζωή και φέρουσα το όνομα "Κούλα μου" !
-"Να, είχαμε τόσο καιρό να ιδωθούμε και είπαμε να μαζευτούμε να πιούμε ένα καφέ και να πούμε καμιά κουβέντα, να ενώσουμε τις μοναξιές μας και.. αλίιι.. κακό που κόντεξε να μας βρει.. Δεν ήταν ακόμα η ώρα σου.. έχει ακόμα λαδάτσι το καντήλι σου Παναγούλα μου γιαυτό και δεν σε κοπάνησε το ρεύμα" !
-"Όχι τώρα μετα ο καφές κυρα-Παναγούλα, άσε πρώτα να δω τι θα κάνω με το πορτατίφ και το φως" είπα και τράβηξα στα ενδότερα για την κρεβατοκάμαρα.
Ως είθισται στας ανθρωπίνους σχέσεις, η άμεση ανταπόκριση με χείρα βοηθείας σε επίκληση έκτακτης ανάγκης δημιουργεί υποχρεώσεις που χρήζουν ανταπόδοσης και που εν προκειμένω δεν εξοφλούνται με ένα καφέ και 4,5 φρέσκα αβγά, γιαυτό και η πονηρά κυρα-Παναγούλα υψώνοντας τη φωνή της για να ακούγεται της μακρόθεν κρεβατοκάμαρας άρχισε..
-"Τι καλό παιδί (!) αυτός ο Χάρης Κούλα μου.. ένα κομμάτι μάλαμα, ευγενικός, φιλότιμος, πονόψυχος, χαλί γίνεται να τον πατήσεις, ότι του ζητήσεις ποτέ δεν λέει όχι.. το βρακί του θα βγάλει να στο δώσει, ότι και να πω λίγα θάναι"..
Την σκυτάλη επαίνων πήρε (υποθήκη μέλλοντος) η εξίσου πονηρά και καπάτσα η κυρά-Κατίνα... -" Και νοικοκύρης Κούλα μου, προκομένος, έξυπνος και με τα αστεία του.. και καλή σύνταξη, Κύριος με τα όλα του! Μα νάναι τόσα χρόνια μόνος του.. ήθελα νάξερα στραβομάρα έχουνε οι κοπέλες.. αυτός είναι για σπίτι" !
-Οπα νάτα μας..πάνε να με μπλέξουνε.. αλλά τους την έσπασα λέγοντας δυνατά.. "Μια χαρά περνάω μόνος μου" !
Το άκουσμα αυτής της δήλωσης θα έλεγα ότι έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, αφού λειτούργησε άμεσα ως τροχοπέδη τετραπίστονων δισκόφρενων Brembo φρενάροντας-κόκαλο την ροή των προς με επαίνων δημιουργώντας μάλιστα και ένα κενό απόλυτης σιγής διάρκειας 2 λεπτών περίπου ! Τουτέστιν χρόνος απαραίτητος για την αφενός κατανόηση των λεχθέντων και την ανάλυση των εξ αυτής νέων δεδομένων, και την αφετέρου ανασύνταξη των ειρμών σκέψης με ενδεχόμενη ακόμα και την παντελώς αλλαγή πορείας πλεύσης της συζήτησης ! Όπερ και εγένετο με πρώτη την κυρά-Παναγούλα..
-"Καλά τα λέει ο Χάρης, χίλια δίκια έχει! Είδαμε και τις προκοπές του ανιψιού μου, τον είχαμε φάει παντρέψου και παντρέψου και είδαμε τα χαϊρια του, παντρεύτηκε και σε 6 μήνες τηνε τσάκωσε με τον κουμπάρο! Ρε μόνος σου ρε.. μπελά στο κεφάλι σου θέλεις ;"
-"Εμείς στα νιάτα μας, συνέχισε η Κούλα μου, τα φουστάνια μας τάχαμε μέχρι τον αστράγαλο, εγώ τον Χαραλάμπη μου, ζωή νάχει, κορώνα στο κεφάλι μου τον έχω ποτέ δεν μαγάρισα το στεφάνι μου, αλλά τώρα έχουνε αλλάξει οι καιροί δεν βλέπετε τι γίνεται όξω όλες κυκλοφορούν ξεβράκωτες" !
-"Το σήμερον ημέρα, συνέχισε η κυρα-Κατίνα, μας έχει κυριέψει ο Σατανάς και το 666, δεν έχουμε ούτε ιερό ούτε όσιο, Σόδομα και Γόμορα γινήκαμε.. αμ δεν τα μάθατε τα συχαρίκια.. που ο γιος της.. τάφτιαξε με την ζωντοχήρα την.. και η άλλη η σουρτούκο αυτή ντε η.. πουχει το μαγαζί δίπλα στο φούρνο τα χάλασε με τον.. και τώρα τραβιέται με τον.. "
-" Σσσσ.. σιγά πιο σιγά κορίτσια(!).. ακουγόμαστε" είπε η Κούλα μου και συνέχισαν με ένα διαρκές ψιθύρισμα διακοπτόμενο κατά διαστήματα με επιφωνήματα όπως "σώπα δεν το πιστεύω" ή "τι μου λες τώρα.. να ανατρίχιασα" αλλά και από μικρά γελάκια διαφόρων τύπων χαιρέκακης ικανοποιήσεως !
-Ωχ, σκέφτηκα, τώρα μάλιστα.. πήρανε τα φτυάρια.. αρχίζει το θάψιμο.. αλίμονο σε όποιον πέσει στο στόμα τους.. !
Απ΄ την άλλη όμως μήπως τις κρίνω αυστηρά; Τι να κάνουνε και αυτές σ΄αυτήν την ηλικία, χειμώνας τώρα ο καιρός χειμώνας και μοναξιά η ζωή τους, με τι να ασχοληθούν, τι ενδιαφέροντα νάχουν, μόνο τηλεόραση και στην εκκλησία, ένα αδιέξοδο δυστυχίας, κατάθλιψη..
Μήπως όμως -και νομίζω θα συμφωνήσετε- ένα ΚΑΠΗ (Κέντρο Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων) που λείπει από την πόλη μας θα γέμιζε λίγο και θα έδινε νόημα στην άχαρη ζωή τους ;
Τα οργανωμένα ΚΑΠΗ προσφέρουν κοινωνική φροντίδα και ψυχοσυναισθηματική υποστήριξη, εργασιοθεραπεία, ψυχαγωγία, δραστηριότητες, εκδρομές κτλ.
Επειδή τα ΚΑΠΗ είναι θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εύχομαι αυτή η σατιρική καρυστινή αφήγηση να γίνει η αφορμή και θέμα για τον Δήμαρχο Λεφτέρη Ραβιόλο και τον υποψήφιο Δήμαρχο Ζάχο Χατζηνικολή και των συμβούλων τους έτσι ώστε, όλοι μαζί από κοινού, να μεριμνήσουν για την δημιουργία ενός ΚΑΠΗ που πιστεύω ότι είναι μια απαραίτητη προσφορά -την οφείλουμε- στους απόμαχους της τρίτης ηλικίας
-Τις σκέψεις μου αυτές διέκοψαν τρανταχτά γέλια και χάχανα .. "Σώπα Κούλα μου, σώπα, μωρή σταμάτα πια.. θα πάθουμε τίποτα απ΄τα γέλια.." !
-"Ναι σου λέω, συνέχιζε δυνατά η Κούλα μου, ου να μου χαθεί ο αχαΐρευτος γέρος άνθρωπος, ναι σου λέω 3 Viagra πήρε για να πάει με κείνη την άλλη, κακοχρόνο νάχει, την.. την ξέρετε ντε, ναι σου λέω με κείνα τα Βιάγκρα το σκουριασμένο εργαλείο του υψώθηκε και σκλήρυνε σα γουδόχερο για τρείς μέρες..! Άμ΄έλα ντε όμως πούθελε και δεν μπόρειγε με τίποτα να κατουρήσει γιατί κείνο το ξυλάγγουρο δεν έπεφτε με τίποτα.. κόντεψε να σκάσει σου λέω και τον τρέχανε στο νοσοκομείο.. ααχ καλά να πάθει.. τάθελε ο κώλος του.." !
-"Ωχ σταμάτα πια Κούλα μου.. πάψε θα μας πεθάνεις.. πάψε" !
-"Όπα να ορίστε ήρθε και το φως.. δεν σας τάλεγα.. τόφτιαξε ο Χάρης, την ευχή μου νάχεις γιόκα μου.. πέτρες να πιάνεις χρυσάφι να γίνονται" !
-"Ευχαριστώ κυρα-Παναγούλα αλλά εδώ που τα λέμε δεν είναι και σωστό και καλό πράγμα να κουτσομπολεύετε"..
Τι ήταν να το ξεστομίσω.. πετάχτηκαν ανταριασμένες με μιας όρθιες -πλην την Κούλα μου που λόγω βάρους και όγκου απλώς λίγο μόνο ανασηκώθηκε στον καναπέ- και μ΄αρχίσανε μαζί και οι τρείς :
-"Ω ..Χριστός και Παναγιά.. κουτσομπολέψαμε εμείς ;
Άλλες είναι οι κουτσομπόλες, οι γλωσσούδες και ανακατώστρες γλωσσοκοπάνες που κάνουνε κουσέλια..
Εμείς στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε..
Να.. άμα είπαμε εμείς καμιά κουβέντα για κανένα να ρίξει τώρα φωτιά ο Θεός και να μας κάψει " !
Τα μάζεψα και έφυγα τρέχοντας.. που ξέρεις άμα ο Θεός άκουγε θάκαιγε και εμένα.. Και όχι τίποτα άλλο αλλά πάνω στη βιάση μου ξέχασα και κείνα τα φρέσκα αβγά.. !!
----
Να χαμογελάμε γιατί το χαμόγελο είναι ένα είδος αγάπης !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου