" Είστε υγιέστατη κυρία μου"...Καρυστινό Χρονογράφημα.

 

Κυριακή, 21 Μαρτίου 2021 Sofiascomments.com

" Είστε υγιέστατη κυρία μου"...Καρυστινό Χρονογράφημα.

 

"Eίστε υγιέστατη κυρία μου" απεφάνθη με στόμφο ο γιατρός κουνόντας εμφατικά τα χαρτιά των του μικροβιολογικού μπροστά στα δύσπιστα μάτια της "ασθενούς" που με ανακούφιση άκουγε τα καθησυχαστικά λόγια του.

"Και τότε γιατί πονάω γιατρέ?" ήρθε η ερώτηση αβίαστα και με παράπονο συσσωρευμένο με τα χρόνια.

"Θα πονάς! Δεν φεύγουν οι πόνοι! Κάνε γυμναστική και θα περάσουν" Η βροντερή φωνή του δεν άφησε περιθώρια για περισσότερες ερωτήσεις.

"Μα συνήθως πονάω περισσότερο", απολογητικά σχεδόν συμπλήρωσε η καημένη κυρία Φώφη που τόσο πολύ περίμενε να βρεθεί μια λύση για να σταματήσουν οι επίμονες και επίπονες ενοχλήσεις όπου και αν υπήρχε άρθρωση και κόκκαλο.

Ο γιατρός σήκωσε το χέρι σχεδόν επιτακτικά   για να απαγορεύσει την κάθε ελπίδα για μια ζωή χωρίς πόνους να ξεμυτίσει,και είπε τονίζοντας τις λέξεις, "Ότι θα πονάς, θα πονάς! Αυτό δεν θα σταματήσει, απλά με τα φάρμακα δεν θα χειροτερέψει".

Η κ.Φώφη έσκυψε το κεφάλι και αν δεν ντρεπόταν τον γιατρό και την νοσοκόμα, θα άφηνε την απογοήτευση και την θλίψη της να ξεπλυθούν με τόνους δάκρυα για τα χρόνια και χρόνια πόνων και αγωνίας να βγει η κάθε μέρα μέχρι την νύχτα και μετά η νύχτα να ξημερώσει με ήπια συπτώματα η με τους πόνους να έχουν πάρει μερικές μέρες άδεια.

Και σε κείνες τις μέρες ήταν που μάζευε τις δουλειές της βαστικά και με προσύλωση όπως περιμένεις μουσαφίρη και κάνεις το παν να είναι όλα στην εντέλεια.

Η νοσοκόμα διάβασε το ΆΜΚΑ και ο γιατρός της υπαγόρευε τα γενόσιμα ενώ από τον διάδρομο το ακατάλυπτο βουιτών των επισκεπτών, των γιατρών και των νοσοκόμων έφτανε μέσα από την κλειστή πόρτα. 

Πολύς κόσμος είχε έρθει για το εμβόλιο. Εξετάσεις πρώτα, αριθμός σειράς και με μια σχεδόν εφηβική διάθεση οι γέροντες περίμεναν με συνοδό η όχι την σειρά τους. Αστεία, γέλια ,αναμνήσεις από τα φευγάτα νιάτα που ήταν σαν να ήταν χτες, -τι χτες?- Τώρα, όσο ένα άνοιγμα της πόρτας που έφερε την κ.Φώφη ανάμεσα τους με τον γιατρό να της επαναλαμβάνει ενθαρρυντικά, "Είστε υγιέστατη! Μην ανησυχείτε".

Παρηγορήθηκε η κ.Φώφη κοιτάζοντας την παρέα που περίμενε το εμβόλιο. "'Εχω ακόμα λίγα χρόνια", σκέφτηκε ενώ οι αναμνήσεις από τα οικεία πρόσωπα τους πλημμύρισαν την καρδιά της.

Γιατί, έτσι είναι, έτσι ακριβώς. Οι πιο ωραίες αναμνήσεις πλημμυρίζουν την καρδιά και έρχονται έτσι ξαφνικά τα γέλια, τα αστεία, τα πειράγματα , οι "καλές μέρες" όπου οικογένειες ανταλλάσσουν ευχές και χαιρετισμούς, φίλοι κορναρίσματα και χαρούμενα νεύματα στον δρόμο, γείτονες καλημέρες και συνταγές πάνω από φράχτες και αυλόπορτες. Όλα έρχονται έτσι ξαφνικά χωρίς να το περιμένεις και οι γέροντες μεταμορφώνονται στο πρόσωπο της ανάμνησης με τα μαλλιά τους μαύρα, το βήμα τους σίγουρο και η πλάτη τους ίσια. Η μνήμη αφαιρεί τα μπαστούνια, το τρέμουλο στα χέρια, την έκληση για βοήθεια στα μάτια και την ερώτηση, " Κάποια μου θυμίζεις,αλλά..ποια?" " Η Φώφη είμαι κύριε Λάμπρο", -"ΑΑ,παιδί μου, γέρασα και δεν γνωρίζω πια εύκολα" είπε σχεδόν απολογητικά ο κ.Λάμπρος, ενώ ήταν ολοκάθαρο ότι η Φώφη είχε μεγαλώσει και ο ευγενικός γέροντας έριξε το φταίξιμο πάνω του που δεν αναγνώρισε αμέσως την κοπελίτσα που ερχόταν στο μαγαζί του για κεντήματα και κλωστές.

Ετοιμάστηκε να φύγει, έβαλε το μπουφάν, τα γάντια, στερέωσε καλά την μάσκα πάλι στο πρόσωπο και βιαστικά έσπρωξε την μεγάλη δίφυλλη πόρτα που αντιστεκόταν στον βοριά.

Ο χειμωνιάτικος αέρας παρέσυρε τις αναμνήσεις και είπε παρηγορητικά στον εαυτό της, "Είστε υγιέστατη κυρία μου! Δεν έχετε τίποτα!" . Έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο και έκανε νοερά τον κατάλογο όσων είχε να κάνει μέσα στην μέρα...

Κόλλια Σοφία.