Αν το σκεφτούμε λίγο, το να σε κάνουν να πιστεύεις ότι ο πολιτισμός σου, τα ήθη και τα έθιμα σου, οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής, είναι "κατώτερος" από τον κάποιον άλλον, που επιβάλλεται από τις όποιες συνθήκες, είναι η αρχή της πνευματικής χειραγώγησης που οδηγεί σε κάθε είδους δουλεία και υποταγή. Οι άνθρωποι δημιουργούν τέχνη στην καθημερινότητα τους. Οι ήχοι γίνονται μουσική, τα λόγια τους καταλήγουν σε στίχους, η φαντασία τους δημιουργεί μύθους και ιστορίες, οι παρέες γεννούν ανέκδοτα και γνωμικά, τα χέρια τους ψάχνουν διέξοδο σε δραστηριότητες για να περνά η ώρα και η συνταγή γίνεται νοστιμότερη, η κήπος πιο όμορφος, τα κεντήματα πιο περίτεχνα. Πως φτάσαμε να μας καλλιεργούν την εντύπωση ότι ο λαικός μας πολιτισμός δεν έχει αξία? Πως μεθοδεύτηκε η ζωή μας και η εκπαίδευση μας έτσι ώστε να μην εκτιμούμε τις παραδόσεις και πολλές φορές να ντρεπόμαστε για αυτές? Ο μεγάλος δάσκαλος Σίμωνας Καράς, γράφει χαρακτηριστικά.
Μέρος του προλόγου, γραμμένος σε πολυτονικό.
" Η έρευνα, η καταγραφή και η διάσωσι των παραδοσιακών στοιχείων του Έθνους, είναι καθήκον κάθε πατριώτου που είναι σε θέσι να βοηθήση σε μια τέτοια προσπάθεια.Τα παλαιότερα χρόνια ακόμη και άνθρωποι με όχι μεγάλη μόρφωσι, εφιλοτιμούντο να καταγράφουν τα ήθη, τα έθιμα και τα τραγούδια του τόπου των η του τόπου της επαγγελματικής δραστηριότητος των. Σήμερα, όμως, οι πλείστοι των "διανοουμένων"των αστικών κέντρων , που να καταδεχθούν ν ασχοληθούν με τέτοια πράγματα. είναι ,άλλως τε, ως εκ του αστικού βιώματος των, και ανίκανοι ν αναλάβουν τοιούτου είδους προσπάθειας. Αυτοί είναι δημιουργοί...Γράφουν τα ατομικά των, αυτοθαυμάζονται, διαφημίζει η μια παράταξι την άλλην και κάμουν και το Κράτος, να ήναι υπερήφανο γιατί ήδη έχει φτιάξει το νεοελληνικό του πολιτισμό, ε! και λίγο ακόμη΄να φθάση και το επίπεδο των πολιτισμένων εθνών της Δύσεως, να γίνωμε, δηλαδή, και στο πνευματικό πεδίο, "Κοινή αγορά".
 |
| Σίμων Καράς. |
Όμως η γνήσια εθνική πνευματική παράδοσι βρίσκεται στην ύπαιθρο, στο χωριό. Ό,τι ο απλός χωριάτης κρατά εκ παραδόσεως, αυτό δεν είναι παρορμήσεις ενός πρωτογόνου ανθρώπου, αλλ' υπολείμματα, σε ελάσσονα κλίμακα, λόγω της δουλείας ενός μεγάλου και λαμπρού πολιτισμού που ξεκινά χιλιάδες χρόνια απ την Αρχαιότητα για να φθάση μέσω του Βιζαντίου, με την ζωογόνο ευεργετική επίδραση του πάνω στα ήθη, την ζωή και την κοινωνική ευπρέπεια του Έθνους, και ό,τι δεν έχει σκοπό να αναλάβη η οργανωμένη αστική κοινωνία μας, είτε άτομα, είτε ιδρύματα η οργανώσεις, είτε Εκκλησία είτε Κράτος, το επιχειρούν φωτισμένοι πατριώτες γιατί πιστεύουν πως ο ρόλους του Έθνους δεν είναι να έλθει ουραγός στα ξεπεσμένου γούστου σύγχρονα συνήθεια και ήθη των "πολιτισμένων" εθνών αλλά άλλη μια φορά, να δώση κανόνα ζωής, ήθους και ευπρέπειας στα έθνη, όπως όταν ακόμα έπεφτε στην δουλεία και στην αφάνεια , τους έδειχνε με την παιδεία του τον ανώτερο τρόπο ζωής."
Συνοπτική βιογραφία
Ο Σίμων Καράς υπήρξε μουσικολόγος και ερευνητής της Ελληνικής μουσικής παράδοσης και κληρονομιάς. Πολλοί θεωρούν ότι χάρη στην πολύχρονη και επίπονη ερευνητική του προσπάθεια διασώθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής μουσικής, την οποία κατέγραψε σε όλο το φάσμα της ελληνικής επικράτειας.
Γεννήθηκε το 1903 στο χωριό Λέπρεον (Στροβίτσι η παλαιότερη ονομασία) του νομού Ηλείας. Από πολύ νεαρή ηλικία ξεκίνησε η μύηση του στη μουσική, από τον πατέρα του που έπαιζε ταμπουρά και τον ιερέα του χωριού παπα-Στάθη Λαμπρινόπουλο που του έμαθε και τα πρώτα γράμματα και τον ενθάρρυνε να συνεχίσει τις μουσικές σπουδές του.
Ο Σίμων Καράς ήρθε στην Αθήνα το 1921 έχοντας εισαχθεί στη Νομική Σχολή, την οποία τελείωσε χωρίς να πάρει το πτυχίο. Ο ίδιος ξεκίνησε τις προσωπικές του μουσικές σπουδές και έρευνες εκτός του χώρου των οργανωμένων ωδείων, να μελετά τα θεωρητικά έργα των Αρχαίων Ελλήνων, των Βυζαντινών και μεταβυζαντινών συγγραφέων, αναζητά, αποκρυπτογραφεί και ερμηνεύει παλιά μουσικά χειρόγραφα βιβλιοθηκών όπως του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, του Αγίου Όρους της Εθνικής Βιβλιοθήκης κ.α. Έτσι καταφέρνει και γίνεται βαθμιαία ως ένας μοναδικός αυτοδίδακτος μουσικοδιδάσκαλος.
Από το 1931 μέχρι το 1934, ο Καράς ήταν ψάλτης στο εκκλησάκι του Προφήτη Ελισσαίου στο Μοναστηράκι της Αθήνας. Το 1929 είχε ιδρύσει το Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής, στον οποίο ανέπτυξε μέχρι το τέλος της ζωής του μία πολύπλευρη και σημαντική δραστηριότητα, στην ψαλτική τέχνη και στο δημοτικό τραγούδι με Σχολή έξι ετών και εντελώς δωρεάν φοίτηση, την Εκκλησιαστική Χορωδία και τη Μεικτή Χορωδία Εθνικών Τραγουδιών, και τέλος χορευτική ομάδα.
Οι χορωδίες του συλλόγου είχαν πολλές εμφανίσεις στην εκπομπή Ελληνικοί Αντίλαλοι, την οποία παρουσίαζε ο ίδιος ο Σίμων Καράς με θέμα πάντα την παραδοσιακή μουσική από όλη την Ελλάδα, από τη χρονιά ίδρυσης του Ε.Ι.Ρ. (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας) το 1937 μέχρι το 1972. Έχει εκδώσει μεγάλο αριθμό βιβλίων και δίσκων κυρίως από το 1972 και εξής.
Έχει πραγματοποιήσει σε όλη την Ελλάδα καταγραφή των δημοτικών τραγουδιών με κασσετόφωνο τα οποία κυκλοφόρησαν σε δίσκους καθώς επίσης όλες τις Ακολουθίες και τους Ύμνους της Εκκλησίας. Πέθανε το 1999 σε ηλικία 96 ετών.
Το έργο και το αρχείο του Σίμωνα Καρά διαχειρίζεται σήμερα το Κέντρο Έρευνας και Προβολής της Εθνικής Μουσικής – Μουσικό, Λαογραφικό και Φιλολογικό Αρχείο Σίμωνος και Αγγελικής Καρά (ΚΕΠΕΜ), το οποίο ιδρύθηκε από την σύζυγο του Σίμωνα Καρά, Αγγελική το 2009 με σκοπό την διάσωση και διάδοση της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής (εκκλησιαστικής και κοσμικής), του ελληνικού χορού, των οργάνων, των ηθών και εθίμων του ελληνικού παραδοσιακού πολιτισμού,την διαφύλαξη, συντήρηση και προβολή στο ευρύ κοινό με επιστημονική αξιοπιστία του συγκεκριμένου έργου και αρχείου, και την συντήρηση και ανάδειξη του κτηριακού χώρου όπου στεγάζεται η σχολή αλλά και η οικία του Σίμωνα Καρά, προκειμένου αυτός να ανταποκρίνεται στα σύγχρονα δεδομένα διδασκαλίας και έρευνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου