Όταν η Βάσω Λάζου απαντούσε στον Άγγελο Κεκεμπάνο για την ζωή στην Κάρυστο.2004.

Πριν την κυριαρχία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της δυνατότητας όλων να γράφουν όπως όπως δημοσίως, ο μοναδικός τρόπος αντιπαράθεσης ,έκθεσης ιδεών και εντυπώσεων κλπ ήταν οι εφημερίδες.

Τον Σεπτέμβρη του 2004 ο Άγγελος Κεκεμπάνος για να τονίσει πιστεύω τον ενθουσιασμό του με τον οργασμό της μουσικής παιδείας και εκδηλώσεων της Μουσικής Σχολής της Εύας Βασιλοπούλου, έκανε άλλους αναγνώστες να αντιδράσουν.Μέσα στο κείμενο της αντίδρασης όμως, περιγράφεται η παλιά Κάρυστος και για αυτό το αντιγράφουμε εδώ.

 ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΚΕΚΕΜΠΑΝΟ ΑΠΌ ΤΗ ΒΑΣΩ ΛΑΖΟΥ.

Τι να πω και πως να χαρακτηρίσω το λίβελο για την Κάρυστο που έγραψε στο φύλλο 171 της Καρυστινής, ο Άγγελος Κεκεμπάνος.

Λυπήθηκα, απόρησα αλλά και αγανάκτησα. Παρουσίασε την παλιά Κάρυστο σαν ένα κομάτι Κόλασης , ενώ όλοι οι τουρίστες και όσοι την επισκέπτονται  την ονομάζουν ένα κομμάτι του Παραδείσου.

Το 1963,όταν γύριζαν εδώ την ταινία "Ο ΑΣΩΤΟΣ" είχα ακούσει να την ονομάζουν ένα κομμάτι του Παραδείσου. Οι τουρίστες που είχαμε και έχουμε απ όλο τον κόσμο, τους αρέσει τόσο πολύ που έρχονται χρόνια κάθε καλοκαίρι. Η ξακουστή ρυμοτομία της, ο ανοιχτός ορίζοντας της και οι ωραίες αμμουδιές της (Ψιλή Άμμος και Κρεμάλα) δεν ξεχνιούνται. Γιατί δεν θυμάστε τα ωραία μας κέντρα )Του Κωσταντινίδη, το ωραίο Κοχύλι, στην ταράτσα του Ρήγα, του Γιάννη του Τσολάκη , χορεύαμε ταγκό ,βαλς ,σλόου και αργότερα τσα τσα.Τα κέντρα Ανεμώνη και Πεταλούδα? Το χειμώνα υπήρχε η ΠΡΑΣΙΝΗ ΤΑΒΕΡΝΑ του Μιχάλη Μπενάκη και κάθε Κυριακή, παρέες παρέες πηγαίναμε στο Μαρίνου με συντροφιά τονΛίλη με το ακορνετόν του και την ωραία του φωνή και μας τραγουδούσε τα ωραία ρομαντικά μελωδικά τραγούδια της εποχής.

Στους χορούς που έκαναν οι Σύλλογοι, ο Εμπορικός Σύλλογος τότε, μας έπαιζε όταν είχε κέφι ο Γιάννης ο Μαστρογάννης με το υπέροχο βιολί του. Όταν άναβε το κέφι χορεύαμε και το Καλλιανιώτικο και στους Μύλους στον Αργασταρά που εύχομαι να χορεύονται πάντα. Συγκοινωνία είχαμε καθημερινή. Οι αδελφοί Τόγια ποτέ δεν μας άφησαν χωρίς συγκοινωνία θαλάσσης και στην Κατοχή ακόμη ο αείμνηστος Ιωάννης Τόγιας ο ίδιος ήταν καπετάνιος που έφερνε κάθε απόγευμα το καίκι του στην Κάρυστο.

Σινεμά είχαμε του Ντούνη, μετά του Μπουρή, και το καλοκαίρι είχαμε δύο σινεμά. Η πρώτη Αγγλική Σχολή άνοιξε το 1955. Είχαμε και έχουμε το Γιοκάλειο με τις διάφορες ωραίες εκδηλώσεις του.Ζαχαροπλαστεία Τσάκλη προπολεμικά, Σταμπέλος, Ζαφειράτος, (Στριβερέν) Νεράιδα, Κακλαμάνος. Ξενοδοχεία, Καρύστιον- Αλς.

Γιατί εσείς θυμάστε μόνο του Γιώργη και του Βαγγέλη? Δυστυχώς η ωραία Κάρυστος έχει αλλάξει. Τα τσιμεντένια θηρία που λέγονται πολυκατοικίες έφαγαν πολλές από τις ομορφιές της.

Την κ.Εύα Βασιλοπούλου τη σέβομαι, την εκτιμώ και την αγαπώ, όπως όλοι οι Καρυστινοί, την αγαπάμε γιατί όντως έφερε ένα κομμάτι πολιτισμού στην Κάρυστο.