"Σεπτέμβρης 2002 Η κυρά Μελίνα"η, πως έγινε το πάρκο στην είσοδο του Λιμενοβραχίονα Καρύστου επί Δ.Χατζηνικολή.

 

Σεπτέμβρης 2002 Η κυρά Μελίνα. Χρονογράφημα στην Καρυστινή Α.Κ.

Η ιστορία πέρα για πέρα αληθινή. Η παρουσίαση της όμως σε ελεύθερη αφήγηση.

Τόπος, μπροστά από το ξενοδοχείο της κυρά Αρίστης της Λουλούδαινας. Μια μικρή χωματερή που όλοι θυμόμαστε. Σκουπιδαριό, πεταμένες ψαροκασέλες , χαρά και ανακούφιση των υπαίθριων κατουρητάδων. Ο καημός και το μαράζι του δημάρχου.

Τι κάνουμε ρε Παναγάτση? Είπε στον γραμματέα.

Ότι λεφτά είχαμε, τα κάναμε πεζοδρόμια, άσφαλτο, κλείσαμε λακκούβες ,ανοίξαμε δρόμους, φυτέψαμε δέντρα και λουλούδια. Ομόρφηνε ο τόπος και κείνο το στούδιο έμεινε κειδά κατά μπροστά στο Λιμεναρχείο, στη φάτσα της πόλης να μας ασκημαίνει. Θέλουμε 300.000 για να φτιαχτεί. Έχεις καμιά καλή ιδέα?

Δήμαρχε, αυτό είναι έργο πολιτισμού. Δεν παίρνομε το Υπουργείο μήπως μας στείλει κάνα φράγκο? Τι έχουμε να χάσουμε?

Καλά λες. ΟΤΕ εκεί? Ο δήμαρχος είμαι. Μου δίνετε τον αριθμό τηλεφώνου του Υπουργείου Πολιτισμού?

Σε λίγο ντρρρριιιν το τηλέφωνο του Υπουργείου. Καλημέρα, είμαι ο δήμαρχος της Καρύστου, μου δίνετε την κυρία Υπουργό? Έλα κυρά Μελίνα, είμαι ο δήμαρχος της Καρύστου. Να μωρέ, θέλω να σάξω δωνά κάτου στη παραλία ένα μικρό πάρκο και δεν έχω λεφτά. Είναι δω κατά μπροστά στην πόλη  και ασκημίζει ο τόπος, ξέρεις εσύ.

Η κυρά Μελίνα είπε , ναι, θα το  κοιτάξω, και το ξέχασε.

Αμ δεν την γλίτωσε.

Όταν ο δήμαρχος είδε μετά λίγες μέρες ότι δεν είχε ανταπόκριση, ξαναχτύπησε.

 Έλα κυρά Μελίνα, με ξέχασες.  Δεν μούστειλες κείνα τα λεφτουδάτσα που συμφωνήσαμε. Ο δήμαρχος Καρύστου είμαι και είπαμε για τριακόσιες χιλιάδες να κάνω κείνο το έργο. Στείλτα μου που είναι ανάγκη, και άμα τελειώσει ο κλωπισμός θα σε πάρω να πάμε πάνου στους Μύλους να μας ψήσει ένα αρνί κάτου από τον πλάτανο ο αυτός, πως τον λένε Παναγάτση? Κείνονε κει πάνου?

Καρυστινάκη!

Ο Καρυστινάκης , να το φάμε και να πιούμε στην υγεία σου. Ξέρεις εσύ!